Ostatnie dzieło mistrza

"Być może krążą już gdzieś w cieniu nieznani nam jeszcze olbrzymi, gotowi usiąść na naszych ramionach, ramionach karłów"
Umberto Eco teksty do "Na ramionach olbrzymów" pisał przez prawie 15 lat. Poświęcone są: filozofii, literaturze, estetyce, etyce i środkom masowego przekazu. Czyli wszystkiemu Co Eco, tak sobie umiłował. Zawiła historia naszej cywilizacji, skandale i problematyczni bohaterowie. Spiski i wielka proza. Sztuka tworzona przez duże S.
Ostatnie wielkie dzieło mistrza — Studium historii kultury masowej.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawdziwe osy

Obraz
„The Wasp Factory” to jedna z książek, które po prostu robią wrażenie. Nie da się być wobec niej obojętnym. Albo czytamy ją do końca, połykając stronę za stroną, albo zostawiamy po pierwszym zamordowanym futrzaku. Brutalna i bezpośrednia wprost kipi przemocą, od której czasem, aż się krzywiłam. Jednak nie bez kozery zaliczana jest przez dziennik „The Independent” do 100 arcydzieł literatury XX wieku, „BBC” też ją na swoją listę wciągnęło. Powód jest prosty. Dobra książka, nie musi być napisana wysublimowanym językiem, przy którym mamy ochotę sięgnąć po słownik wyrazów bliskoznacznych i tłumaczyć całe ustępy, jednak się wstydzimy, bo jak to tak, nie bardzo rozumieć co się czyta. Dobre książki, to nie tylko te, które opowiadają o heroizmie i uczuciach z kategorii „te wyższe” i do literatury pięknej tym samym przypisane, niczym na zasadzie prawa krwi. „Fabryka os” przełamuje tabu. Trudna rodzinna relacja, brak akceptacji i potrzeba przynależności. Nienawiść do kobiet i na
Czytaj więcej

„Kiedyś zrozumiem Auschwitz. Stwierdzenie odważne, ale naiwnie absurdalne. Nikt nigdy nie zrozumie Oświęcimia.” - William Styron

Obraz
       Chciałam napisać mały felieton o literaturze obozowej. Przez ostatnie kilkanaście minut na zmianę wstukiwałam w klawiaturę okrągłe frazesy i je kasowałam. Bo tak naprawdę, jak pisać o literaturze obozowej, żeby było dobrze, żeby było obiektywnie i bez zbędnego patosu? Zrobiłam porządki na moich regałach, wybrałam wszystko, co związane jest z obozami koncentracyjnymi i holokaustem, więc książki o gettach, też uznałam za wpisujące się kanon, dodałam kolejne pozycje przywiezione z corocznej wyprawy do Auschwitz-Birkenau i wyszło mi tego wszystkiego dokładnie trzydzieści pięć sztuk. To dużo i niedużo, można powiedzieć. (Choć znam ludzi, którzy postukaliby się w czoło, słysząc, że ktoś ma w domu więcej niż cztery książki — trzy kucharskie z Lidla i Wielka Księga Imion, ale nie dla nich to piszę). Uważam, że jak na jeden konkretny i trzeba przyznać dość wąski temat, to jednak całkiem sporo. Obok „Anus mundi” Wiesława Kielara, z którego wspomnieniami zapoznałam się jeszcze
Czytaj więcej

Dracula nie urodził się w Hollywood

Obraz
Imię Dracula znają wszyscy. Nawet największy ignorant wie także, że hrabia pochodzi z Transylwanii, jest nieśmiertelny, a swą wieczną młodość zawdzięcza piciu krwi. Dalej pod hasłem Dracula, mamy skatalogowane — nietoperze, światłowstręt i spanie w trumnie. Najbardziej znanym wampirem jest oczywiście Dracula Brama Stokera, chociaż „prawdziwym” Draculą był rumuński książę Vlad Tep e s , na którego bazie Bram Stoker wykreował Draculę w XIX wieku i podbił nim światowe rynki, choć pierwsze wydanie książki, było dość skromne i przewidziane jako tanie. Wracając jednak do   Vlada   Palownika , b ył to podobno bardzo okrutny człek, który lubował się w nabijaniu ludzi na pal. Nie taki diabeł straszny jak go malują, bo dla Rumunów jest to bohater narodowy, który bronił ich przed imperium osmańskim. O ile u Sto kera Dracula jest tylko zły, to współcześnie wampiry bywają także pozytywnymi postaciami. Stoker, pomimo że nie jest ojcem wampirów, przyczynił się do ich ogromnej sławy i bez niego najpra
Czytaj więcej